عطش

من میترسم از ابر از باد، از انتهای بی کسی از یاد، این دل عطشان قطره آبی دیده است، عطر نمناک حضورش در فضا پیچیده است، تا به کی صبر و شکیبایی کنم، اندر این وادی تن آسایی کنم، میروم آهسته تا در کنارش جای گیرم،شاید دمی از آغوش دریا کام گیرم!!!!