هراس!

...همین امروز یا فردا تو را از دست خواهم داد، چگونه بگذرم از تو بگویم هر چه باداباد، تو خواهی رفت می دانم اگرچه دوستم داری، ودرشبهای من عمری گل فانوس می کاری، مگر هر قصه ی شیرین شبی پایان نمی گیرد ؟؟ و تو آن قصه ای هستی که بی پایان می میرد، پس از تو تا ابد مثل خزان متروک می مانم، سراغ از من نمی گیرد اقاقی خوب میدانم و عمرش به همین آتش فقط محدود خواهد شد، منم با رفتنت بی شک شوم خاکستری خاموش، که داغ مرگ را تنها به سختی می کشد بر دوش، بهشت من! بدون تو فقط هم صحبتم آه است، مگر این را نمی دانی که دوزخ بی تو در راه است؟؟ نمی دانم چرا پرم از دلهره بی تو، و می افتد به جان من غمی مثل خوره بی تو... تمام لحظه هایم را هراس آلود می بینم، فقط نا باوری را از درخت عمر میچینم...